Van Nieuwpoort tot Saint-Malo

12 – 22 juli 2019

Ondertussen hebben we er de eerste weken opzitten. Weken van weinig wind,onze eerste nachttocht, een warm onthaal in Cherbourg en een koud onthaal op de kanaalailanden.

Na een laatste avond in Nieuwpoort waarbij we konden genieten van het vuurwerk vanop het water samen met Marian en Bart van 4sails, verlaten we Belgïe en kunnen we ons Frans gastenvlagje hijsen. We gaan via Dunkerque naar Boulogne sur mer waar we de ‘fête la mer’ en festiviteiten van de Franse nationale feetsdag meepikken, meteen ook ons 17 jaar samenzijn wat we vieren met een fles Franse champagne die we nog in de kelder hadden liggen en alweer vuurwerk. Er zijn slechtere manieren om onze verjaardag vieren!

De volgende halte is Dieppe waar we onze opties bekijken. Gaan we de verschillende havens aandoen langs dit stukje franse kust of gaan we rechstreeks door naar Cherbourg? We willen eigenlijk heel graag naar de Spaanse kust waar we de havens achter ons kunnen laten en gaan ankeren in de vele baaien. De voorspellingen geven rustig weer met weinig wind en voor onze eerste nachttocht is dat best OK. We besluiten ervoor te gaan en door te varen.

We vertrekken rond de middag en kunnen het eerste deel zeilen. Na een paar uur valt de wind langzaam weg en als begint de zon te zakken is er geen zuchtje wind meer en is het water vlak, er staat een volle maan en er is weing of geen scheepvaart. Kris duikt als eerste het bed is en ik duffel me warm in om mijn eerste nachtwacht in te gaan. Na 3 uurtjes wisselen we en dat doen we 2 keer. Kris ligt bij mijn 2de shift nog maar net in bed als in wat verder op een spoegelgladde zee iets uit het water zie springen. Dolfijntjes! Altijd goed om een grote glimlach op mijn gezicht te toveren en helemaal wakker te worden. Even later begint de stroom te keren. Er is nog steeds geen wind en we hadden de sterkte van de stroming toch wat onderschat. Met als resultaat dat we aan 0,5 knopen verder dobberen. Maar als de frustratie net de kop wil opsteken, komt er opeens een berichtje binnen.

‘Komaan Puff, jullie zijn er bijna. Wij wachten jullie op in Cherbourg!’

Het is de Temanu’a en haar crew die bijna een week voor ons Nieuwpoort hebben verlaten. Na een paar dagen waren ze al een stuk gevorderd en we dachten ze niet meer terug te zien tot ergens in de Spaanse Ria’s. Maar ze liggen dus in Cherbourg en verwelkomen ons daar met de ozo nodige koffie! Het is een gezellig weerzien en we brengen een paar dagen door in hun gezelschap met een bezoek de Cité de Mer waar de onderzeeer de ‘Redoutable’ ligt en waar we de Titanic zien zinken. Sam krijgt zijn wandelingen in het gezelschap van Roxy die niet van zijn zijde is weg te slaan. Aan knuffels geen gebrek!

Na een paar dagen gaan we verder en hoewel we weten dat het mogelijks een probleem wordt met Sam, besluiten we onze kans te wagen en toch naar de Kanaaleilanden te varen. Een lange tocht met veel stroming en opnieuw weinig wind (momenteel gedraagt Puff zich meer als motorboot dan als zeilboot). We varen samen met de Temanu’a die ons al snel voorbij zeilt. We houden contact via de VHF en om het uur horen we Lyam die ons enthousiast oproept zodat we een korte update kunnen geven van positie en omstandigheden.

Wij komen laat in de avond aan in Guernsey waar we de havenmeester oproepen en vragen of we mogen aanmeren aan een ponton met onze hond aan boord. Helaas krijgen we een harde ‘no’. We mogen niet aan land and ‘the dog should be stowed away innerdeck at all times’…Een beetje een domper en we varen dus maar een baai binnen waar we ons anker uitgooien. Na de nodige discussie of we nu wel of niet te dicht bij de andere boten liggen of wel of niet goed vastliggen, gaan we slapen. Kris in bed en ik boven want ondaks het ankeralarm ben ik nog niet echt gerust in het heler ankerverhaal. En Sam, die laten we ook gewoon boven. We gaan hem echt niet als een stuk bagage wegbergen.

De douane laat zich niet zien en de volgende ochtend zetten we koers naar Saint Malo. Opnieuw een lange tocht op motor want er is geen beetje wind. We komen aan als het al donker is wat de nodige stress geeft. Daardoor vergeet ik stomweg de fenders -die klaarlagen op het dek- uit te hangen wat het aanlegmanoeuver er niet bepaald makkelijker op maakt. Maar gelukkig komt het goed en na een welverdiende wandeling voor Sam kunnen we rustig gaan slapen. Bij het opstaan ziet een zonovergoten Saint Malo is in elk geval veelbelovend uit en we gaan hier dan ook een paar dagen lekker vakantie nemen!