048°383’387N 002°01’645W

23-31 juli 2019

Als we wakker worden in de port de Bas Sablons van Saint Malo, schijnt de zon al volop en genieten we van een franse baguette en een tasje koffie in de kuip van onze Puff met uitzicht op groene heuvels, een donkerblauwe zee en de oude stadsmuren van ‘Intra Muros’. We hebben wel behoefte aan een paar dagen rust en Saint Malo lijkt daar een heel geschikte plaats voor. Gewoon even de tijd nemen om de indrukken van de eerste week te verwerken. De droom is nu realiteit en dat komt ook met het besef dat het ‘cruiser’s bestaan’ niet altijd even idyllisch is. Je zet niet gewoon even de motor aan en rijdt de parking uit om te vertrekken. De tochten vragen toch de nodige planning. Zit de wind wel goed? Kunnen we de haven wel binnen bij laag water? Welk weer wordt er voorspeld? Hoe hoog zijn de golven? Hoe sterk en in welke richting staat de stroom? … Een hond aan boord maakt het er ook niet makkelijker op want onze Sam is en blijft een belangrijk deel van onze crew. De wereld verkennen in een camper ipv een zeilboot lijkt soms heel aanlokkelijk…

Maar dan kom je weer niet op plaatsen waar je enkel met een boot kan komen. En die ecologische voetafdruk wordt ook opeens een paar maten groter. Hoewel…het aantal uren motorzeilen hebben we best wel onderschat met de wind die het vaak laat afweten en de soms sterke stroom tegen.

De idyllische ankerbaaien waar we van dromen laten voorlopig nog even op zich wachten dus gaan we op verkenning in Saint-Malo. We zijn hier binnengevaren zonder enige verwachting en hoewel we al in mooiere havens aangelegd hebben zijn we aangenaam verrast. Het wandelpad langs la Cité d’Alet is groen met mooie uitzichten op de zee en de oude stad en je komt er langs de vele kleine baaitjes waar je even kan relaxen, zwemmen, boekje lezen. Binnen de oude stadsmuren kunnen de oude gevels en gebouwen ons wel bekoren maar het vele volk en de aaneenschakeling van winkeltjes, bars en restaurants maken het voor ons toch wat te toeristisch.

Onze eerste dag in Saint-Malo krijgen we een hittegolf over ons heen en gebeurt er niet veel. Maar blijkbaar is die sneller voorbij dan in België want de dag erna is het nog warm maar wel al veel draaglijker. We hebben ook voor het eerst goede wifi in Frankrijk dus kan ik volop ‘internetten’ en eens iets op onze blog zetten waar het al veel te lang stil is. We trekken zelfs onze loopschoenen aan om iets aan onze conditie te doen die ook niet meer is om over naar huis te schrijven. Ook kijken we regelmatig eens waar de Temanu’a zich bevindt. Zij bleven een paar dagen bij de kanaaleilanden maar tot onze verrassing zien we ‘s morgens op marine traffic dat ze al een heel eind opgeschoten zijn richting Saint-Malo. Ook zij hebben hun eerste nachttocht achter de kiezen en het is onze beurt om ze met een thermos deugddoende koffie op te wachten.

De rest van ons verblijf liggen we zij en zij in de havenbox waarbij ‘s morgens de stokbroden en koffie worden doorgegeven van kuip tot kuip en ‘s avonds is het maar een kleine stap over de zeereling voor ‘den apéro’ en een filmpje. Lyam en Roxie zijn algauw ‘kind aan boot’ dus ook de spelletjes worden bovengehaald en de eerste haaklessen worden gegeven. Helaas moet er ook geklust worden want op weg naar Saint-Malo bleek de waterpomp van de motor te lekken (en die hebben we nodig voor de koeling van de motor). Hij moet er dus uit wat betekent dat de hele boot weer een werf wordt binnen, met Kris die in de motorruimte hangt vanwaar ik het nodige gevloek hoor. Eens alles weer in elkaar zit, lekt de pomp niet meer maar ze doet ook niks…Dus alles er weer uit, controleren, weer in elkaar steken, terug monteren, google raadplegen, brainstormen met Bert (Temanu’a), … Ik hou me in stilte bezig tot er een doorbraak komt…een barst in het deksel van de wierpot waardoor lucht binnengezogen wordt en het water dus niet meer opgepompt wordt. Het deksel wordt vervangen door een oud exemplaar dat Kris nog even oplapt en….hallelujah! We hebben weer een functionele motor!De middag is gelukkig nog niet voorbij en er is nog tijd voor een eerste kite les voor Kris. Helaas met weinig tot geen wind maar de theorielessen van Bert zijn voldoende om de goesting om te kiten aan te wakkeren….We zien nog wel wat daarvan komt…

De dagen erna verandert het weer en wordt er veel wind voorspeld. Teveel om verder te varen dus we blijven noodgedwongen nog een paar dagen liggen. Een bezoekje aan de Decathlon, de aanschaf van een ukelele (over de romantische serenades waar dit toe leidt, meer in een volgend verslag), een gezellig etentje met de Temanua crew en hun vrienden die op bezoek zijn, een mojito in de plaatselijke cocktailbar verzachten de pijn maar na 9 dagen hebben het wel gezien. We besluiten om’s avonds te vertrekken om zo de afstand naar de volgende bestemming ‘s nachts te overbruggen. Onze vrienden van de Temanu’a verlaten de haven in de namiddag en een paar uur later varen wij ook de nacht in, klaar voor de volgende stappen in ons zeilavontuur.

En voor wie ook graag de avonturen van onze ‘partners in crime’ volgt, die kun je lezen op www.temanua-zeilt.be